Tegoroczny ranking Politico 28 najbardziej wpływowych ludzi Europy 2026 zaczyna się od złamania własnego regulaminu, pisze Auraposter.pl na podstawie informacji z Wiadomosci.onet.pl. Lista tradycyjnie obejmuje wyłącznie Europejczyków, jednak redakcja uznała, że tym razem nie da się pominąć jednej osoby – prezydenta USA Donalda Trumpa. To on, zdaniem autorów, najmocniej kształtuje decyzje europejskich stolic: od budżetów obronnych, przez politykę migracyjną, po handel i spory wewnątrz Unii.
Trump sam tłumaczy swój wpływ przekonaniem, że Europa „upada” przez imigrację i polityczną poprawność. Bez względu na ocenę tych słów, europejscy przywódcy muszą mierzyć się z faktem, że każde jego wystąpienie może w kilka godzin zmienić agendę w Brukseli, Berlinie czy Warszawie.
Jak Trump zmienia Europę: obrona, handel i niepokój w stolicach
Pierwsze miesiące drugiej kadencji Trumpa przyniosły Europie ciągłe poczucie niestabilności. Publiczne „flirty” z Władimirem Putinem, upokarzające sceny z udziałem Wołodymyra Zełenskiego i ostre słowa wiceprezydenta J.D. Vance’a wobec europejskich rządów pokazały, że Waszyngton gotów jest naciskać na UE także w wewnętrznych sprawach.
Szczególnie mocno zabrzmiało zakwestionowanie przez Trumpa art. 5 traktatu NATO, czyli gwarancji wzajemnej obrony. Dla państw frontowych, takich jak Polska czy kraje bałtyckie, była to informacja, że dotychczasowy fundament bezpieczeństwa może przestać być oczywistością. Jednocześnie Europa wciąż polega na amerykańskim potencjale nuklearnym i sprzęcie, więc nie może po prostu odwrócić się plecami.
Na to nakłada się polityka energetyczna „America First”: mocne promowanie amerykańskiej ropy i gazu uderza w narrację Zielonego Ładu i wzmacnia głosy, które oskarżają Brukselę o stawianie klimatu ponad miejscami pracy. Dodatkowo deregulacyjne podejście USA podcina ambicje UE jako „mocarstwa regulacyjnego” w obszarach takich jak prywatność cyfrowa czy sztuczna inteligencja.
Europa między zależnością a buntem: czy powstaje plan B?
W obliczu wojny w Ukrainie, presji migracyjnej i rosnącej niepewności w NATO, Europa stoi w punkcie zwrotnym. Z jednej strony przywódcy wciąż latają do Waszyngtonu, zabiegając o uwagę Trumpa i starając się łagodzić kryzysy. Z drugiej – coraz głośniej mówi się o potrzebie strategicznej autonomii.
Kanclerz Niemiec Friedrich Merz, kiedyś gorący atlantysta, dziś otwarcie przyznaje, że relacje z USA się zmieniają i Europa musi nauczyć się większego dystansu. Dania, Niemcy czy Francja inwestują w obronność i europejskie zbrojeniówki, testując scenariusz, w którym Stary Kontynent będzie mógł w większym stopniu bronić się sam.
Jednocześnie amerykańscy eksperci ostrzegają, że nadmierny nacisk na sojuszników może się obrócić przeciw Waszyngtonowi. Jeśli Europa zbuduje alternatywny porządek, wpływy USA przestaną być automatyczne – nawet jeśli dziś nadal dominują.
Karol Nawrocki – jedyny Polak w rankingu i polski polityczny klincz
Wśród 28 nazwisk znalazło się tylko jedno polskie: prezydent Karol Nawrocki, który zajął 23. miejsce. Politico opisuje go jako polityka, który sprawił, że „Warszawa przemawia dwoma głosami”. Jeden należy do niego, drugi – do premiera Donalda Tuska.
Nawrocki, były prezes Instytutu Pamięci Narodowej, stał się nową twarzą polskiej prawicy. Dzięki wizerunkowi twardego konserwatysty i wsparciu ze strony części elektoratu zdołał przekształcić pałac prezydencki w alternatywne centrum władzy. Tusk kontroluje rząd, ale koalicji brakuje głosów, by odrzucać prezydenckie weta. Nawrocki proponuje własne ustawy, jednak jego obóz nie ma większości, aby je samodzielnie uchwalać.
Efekt jest jasny: polska scena polityczna znajduje się w impasie, który otoczenie Brukseli i Waszyngtonu obserwuje z rosnącym niepokojem. Szczególnie teraz, gdy wojna w Ukrainie trwa już czwarty rok, a Unia szuka mocnego przywództwa na wschodniej flance.
Wołodymyr Zełenski i Ukraina
Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski uplasował się na 14. miejscu rankingu. Jeszcze niedawno uznawany za najważniejszą postać europejskiej polityki, dziś wciąż pozostaje kluczowy, jednak jego rola się zmienia. Musi jednocześnie prowadzić kraj w stanie wojny, walczyć z korupcją i negocjować z administracją Trumpa warunki amerykańskiego planu pokoju.
Autorzy rankingu podkreślają, że Zełenski wciąż gra głównie w defensywie, a jego największym atutem pozostaje zdolność do szybkiej adaptacji. To ona może zdecydować o tym, jak Ukraina odnajdzie się w nowej architekturze bezpieczeństwa budowanej w dużej mierze w Waszyngtonie i Brukseli.
Pełna lista: 28 najbardziej wpływowych ludzi Europy 2026 według Politico
Poniżej znajduje się pełna lista Politico 28 na 2026 rok z krótkim opisem roli każdej osoby.
- Donald Trump – prezydent USA, „transatlantyczna fala uderzeniowa”, główny czynnik zmiany w obronie, handlu i polityce Europy.
- Mette Frederiksen – premierka Danii, „Polarna Gwiazda”, pragmatyczna liderka kierująca krajem przez kryzys energetyczny i zmianę sytuacji bezpieczeństwa.
- Friedrich Merz – kanclerz Niemiec, dawny atlantysta, dziś orędownik dużych wydatków zbrojeniowych i większej samodzielności Europy.
- Marine Le Pen – liderka francuskiej skrajnej prawicy, „gotowa do powrotu”, mimo wyroku liczy na zmianę losu w sądzie apelacyjnym i pozostaje kluczową figurą we francuskiej polityce.
- Władimir Putin – prezydent Rosji, „prowokator”, testujący obronę NATO atakami hybrydowymi i militarnymi.
- Nigel Farage – lider brytyjskich prawicowych populistów, główny przeciwnik premiera Keira Starmera i twarz brexitu.
- Ursula von der Leyen – przewodnicząca Komisji Europejskiej, „żelazna ręka” w polityce regulacyjnej i unijnej odpowiedzi na kryzysy.
- Mark Rutte – sekretarz generalny NATO, „słodki gaduła”, który musi godzić interesy USA i europejskich sojuszników.
- Giorgia Meloni – premierka Włoch, „rola modelowa” dla nowej europejskiej prawicy rządzącej z pozycji centrum władzy.
- Keir Starmer – premier Wielkiej Brytanii, „szary człowiek”, który ma odnowić relacje Londynu z UE po brexicie.
- Manfred Weber – wpływowy europoseł, kluczowy gracz w budowaniu większości w Parlamencie Europejskim.
- Viktor Orbán – premier Węgier, „główny ból głowy” dla Brukseli, blokujący wiele wspólnych decyzji UE.
- Alexander Stubb – prezydent Finlandii, „caddy”, symbol państwa, które z roli obserwatora stało się członkiem NATO na froncie z Rosją.
- Wołodymyr Zełenski – prezydent Ukrainy, „joker w talii”, łączący rolę przywódcy wojennego z walką o reformy i wsparcie Zachodu.
Druga połowa listy
- Gabriel Zucman – francuski ekonomista, twórca wpływowych koncepcji podatku od bogactwa i globalnej walki z unikaniem opodatkowania.
- Kaja Kallas – wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej i wysoka przedstawicielka UE ds. zagranicznych, „niedyplomatka”, znana z twardej linii wobec Rosji.
- Teresa Ribera – wiceprzewodnicząca KE odpowiedzialna za „czystą, sprawiedliwą i konkurencyjną transformację” energetyczną.
- Daniel Ek – współzałożyciel Spotify, „bombardier”, symbol wpływu dużych platform cyfrowych na europejską gospodarkę i regulacje.
- Emmanuel Macron – prezydent Francji, „rany kogut”, osłabiony, ale wciąż kluczowy gracz w debacie o autonomii strategicznej Europy.
- Mario Draghi – były premier Włoch i ekonomista, którego głos w sprawach finansowych i reform wciąż waży w Europie bardzo dużo.
- Andrej Babiš – czeski polityk i były premier, jeden z głównych aktorów środkowoeuropejskiej sceny.
- Alexus Grynkewich – dowódca sił NATO w Europie, odpowiedzialny za realne działanie militarnego parasola nad kontynentem.
- Karol Nawrocki – prezydent Polski, „inny Polak”, który stworzył alternatywne centrum władzy wobec rządu Tuska i dzieli scenę polityczną kraju.
- Heidi Reichinnek – niemiecka polityczka reprezentująca rosnące napięcia w lewicy wobec kryzysów społecznych i gospodarczych.
- Andrea Orcel – prezes UniCredit, ważny gracz w europejskiej bankowości i finansowaniu transformacji gospodarki.
- Rima Hassan – europosłanka, której głos wzmacnia nowe ruchy polityczne w Parlamencie Europejskim.
- Rob Jetten – holenderski polityk, były minister i wicepremier, symbol młodszej generacji decydentów w UE.
- Gianni Infantino – prezydent FIFA, którego decyzje sportowo-biznesowe mają bezpośredni wpływ na europejską politykę, gospodarkę i debatę publiczną.
Ten zestaw pokazuje, że Europa 2026 to mieszanka starych i nowych twarzy, rosnącej siły prawicy, słabnących tradycyjnych liderów oraz coraz większego wpływu aktorów spoza Europy – z Donaldem Trumpem na czele.
Co mówi ranking Politico 28 o przyszłości Europy?
Politico 28 nie jest tylko zabawą w klasyfikacje. To fotografia kontynentu, który próbuje odnaleźć się między dominacją USA, rosnącą siłą prawicy, wojną w Ukrainie i wewnętrznymi podziałami. Z jednej strony stolice nadal liczą na Washington jako fundament NATO. Z drugiej – coraz intensywniej inwestują w obronność, szukają nowych modeli współpracy i zastanawiają się, jak wygląda Europa mniej zależna od amerykańskiej polityki.
